Sličnosti srpskog i albanskog jezika
Tekst je nastao kao deo projekta “Škola kao put ka jedinstvu” ,finansijski podršan od strane Ministarstva za ljudska i manjinska prava i društveni dijalog
Kontakt između ova dva jezika se u prošlosti nije nikada prekidao. U knjizi Jezik naših šatrovaca (1928), Živko D. Petković ističe da dosta reči u srpskom slengu potiče iz albanskog jezika:
„kenče” (pas),
„kamiti” (imati),
„tremka” (žena) itd.
Ovaj autor misli da izraz gegavački, odnosno gegavski jezik (šatrovački) „ne bi bilo nemogućno dovesti u vezu i sa plemenskim imenom Gega, koji nosi jedan deo Albanaca”. Pošto navodi da se ovaj izraz izvodi od glagola „gegati” (hramati), a po Vuku „gegavac” je isto što i „slepac” i podrazumeva „guslara”, skreće pažnju da su oni poreklom bili „poglavito iz predela Gega”, gde je nekada bio „jak srpski živalj”, odakle su dolazili u Srbiju, ,,i da je šatrovački jezik prvobitno bio jezik starih guslara”.
Lingvista Ivan Popović navodi daje pribeležio u graničnim dijalektima južne Srbije oko 500 reci albanskog porekla.
U tajnim jezicima Srbije, u XIX i početkom XX veka, evidentirano je 330 reci preuzetih iz albanskog jezika. Vremenom je većina ispalo iz upotrebe, dok se danas samo manji broj njih još koristi:
njupa (jesti) od „njop”, dijalektska varijanta za „ngop” (zasititi sr),
keva (majka), od „kevati” (imati), galgol nastao ukrštanjem albanskog glagola ,,ke” (imaš) i srpskog „davati”,
šorati (pišati), od ,,šura” (mokraća),
„šljaga”, od „špljak” (šamar),
moša (sestra), izvedeno od ,,motr” (sestra),
kinta od „kindark” (=ćindark), stoti deo franga, nekadašnja osnovna novčana jedinica u Albaniji.
Reč šešir je po svemu sudeći nastala od albanskog naziva za belu kapu sa ravnim temenom ,,šeše”, kakva se nosila u južnoj Albaniji. Ova reč se najpre javila u Vojvodini, početkom XVIII veka, gde su njome, verovatno, cincarski i albanski trgovci označavali kape s ravnim tememom.
